Ons eten komt van over heel de wereld. Een gemiddeld bord eten in Nederland heeft 34.000 kilometer afgelegd. We exporteren 75% van wat wij produceren en we importeren ook ongeveer 75%. Voor veel producten is dit logisch. Olijfolie ga je niet in Nederland produceren, maar dat wij Nieuw-Zeelandse appels eten, frambozen met het vliegtuig invliegen, is niet logisch en niet houdbaar. Dat we het nu wel doen, heeft vooral te maken met het internationale verdienmodel van zo veel mogelijk produceren voor zo weinig mogelijk geld. Dit gaat vaak ten koste van de boer, de natuur en het dierenwelzijn en de burger heeft geen idee meer waar ons eten vandaan komt.
In de Vechtstreek zijn veel melkveehouders en fruittelers werkzaam. Stichting Groen! wil samen met hen, andere boeren en verkopende partijen verkennen hoe we dit systeem kunnen doorbreken. Kunnen eten uit de Vechtstreek hier op het bord krijgen? En zo ja, hoe dan? Wat is ervoor nodig om onze voedselketen korter en duurzamer te maken? Met drie trainees van het Fair Future Generators-programma gaan we op onderzoek. Wieke (27) heeft ‘groen’ leven en eten met de paplepel ingegoten gekregen. Tijdens haar studie pedagogiek is daar al haar idealisme in gestopt. Nu dat achter de rug is vindt ze het tijd voor actie in duurzaamheid. Safae (24) heeft zich altijd al betrokken gevoeld bij maatschappelijke vraagstukken en uitdagingen met een speciaal plekje voor duurzaamheid. Emily (29) is opgeleid als jurist maar ondertussen werkzaam als data-ethiek activist bij The Green Land. In haar vrije tijd is ze constructief milieuactivist.
Samen met Huibert de Leede uit Loenen gingen ze de boer op om het landschap, de smaken en de mogelijkheden in kaart te brengen. Het resultaat van dit veldonderzoek is de routekaart ‘Lekkers langs de Vecht’. Dat smaakt naar meer…